Nowy Rok – międzynarodowe święto przypadające 1 stycznia każdego roku (w kalendarzu gregoriańskim), w Polsce jest to dzień wolny od pracy. W powszechnie przyjętym zwyczaju obchodzenie święta należy rozpocząć od otworzenia butelki szampana o północy z dnia 31 grudnia na 1 stycznia następnego roku. Dzień poprzedzający Nowy Rok nosi w polskiej tradycji miano Sylwestra. Zwyczaj rozpoczynania nowego roku od pierwszego dnia stycznia wprowadził w swej reformie kalendarzowej Gaius Iulius Caesar (Juliusz Cezar). Rzymianie czcili w ten dzień Janusa, boga bram, drzwi i początków. Wiele języków, w tym angielski i niemiecki przejęły właśnie od Janusa nazwę miesiąca styczeń (ang. January). Wcześniej Rzymianie nowy rok witali 1 marca.

To ważne święto dla mieszkańców Zachodniego Bhutanu, którzy celebrują je jako Nowy Rok.

2 maja 1928 roku urodził się dziadek obecnego króla Bhutanu, Jigme Dorij Wangchuck.

Jigme Singye Wangchuck został oficjalnie koronowany na czwartego króla Bhutanu w 1974 roku.

Jigme Dorji Wangchuck urodził się 2 maja 1929 w Thimphu w Bhutanie. 30 marca 1952 zmarł jego ojciec, Jigme Wangchuck, który był drugim królem Bhutanu. Kilka dni później Jigme Dorji został koronowany na trzeciego króla Bhutanu. Jigme Dorji Wangchuck zapisał się w historii Bhutanu jako rewolucyjny król; kilka miesięcy po intronizacji, 27 października 1952 publicznie ogłosił koniec feudalizmu, a początek dążenia do demokracji. Jakiś czas później przedstawił społeczeństwu chłopskiemu "nowe wynalazki", takie jak różnego rodzaju maszyny rolnicze na kołach, i w ramach unowocześniania kraju polecił je do używania na licznych bhutańskich obszarach rolniczych, zamiast pracy ręcznej. W 1966 założył też pierwszą w historii Bhutanu gazetę o nazwie Kuensel, wydawaną w języku dżongkha. W 1959, w siódmym roku jego panowania, Chińska Republika Ludowa brutalnie napadła na Tybet z którym Bhutan od lat utrzymywał stosunki, i spustoszyła go pod pretekstem "unowocześnienia".To złamało króla, aby całkowicie otworzyć kraj na świat. W 1971 Jigme Dorji wyjechał z Bhutanu do Nowego Jorku, gdzie wygłosił przemówienie w siedzibie ONZ. Kilka dni później Bhutan został przyjęty do ONZ, co było dla tego odizolowanego kraju wydarzeniem rewolucyjnym, ponieważ był to początek końca izolacji. Jednak za prawdziwe otworzenie się na świat Bhutańczycy uważają datę 2 czerwca 1972, kiedy to pierwszy raz do Bhutanu wjechał cudzoziemiec. Od samego początku Jigme Dorji miał kłopoty z sercem. W 1949, w wieku 20 lat przeszedł zawał serca, na szczęście bez poważniejszych skutków, lecz musiał co jakiś czas opuszczać Bhutan i wyjeżdżać do różnych zamorskich kuratoriów. W 1972 wyjechał do centrum leczniczego Nairobi w Kenii z powodu kłopotów ze zdrowiem. Zmarł tam 21 lipca 1972 w wieku 43 lat, po 20 latach panowania. Jego następcą został jego syn, Jigme Singye Wangchuck, czwarty król Bhutanu.

Król Jigme Singye Wangchuck urodził się 11 listopada 1955 roku w Pałacu Dechhencholing w Thimpu. Uroczystości upamiętniające ten fakt trwają trzy dni.

Sir Ugyen Wangchuck został koronowany na pierwszego króla Bhutanu 17 grudnia 1907 roku w Punakha Dzong.

Święto to upamiętnia pierwsze nabożeństwo, jakie odprawił Budda w Sarnath. Sarnath (znane dawniej jako Mrigadava czyli Park Jeleni, Rishipattana lub Isipatana) - miejscowość w północnych Indiach, położona 13 kilometrów na wschód od Varanasi (stan Uttar Pradesh). Jedno z czterech najświętszych miejsc buddyzmu, w którym według tradycji Budda Siakjamuni wygłosił swoje pierwsze kazanie na temat "Wprawienia w Ruch Koła Dharmy", zwane Dharmaczakraprawartana. Pięciu ascetów uczestniczących w tym wykładzie zainicjowało potem zgromadzenie Sangha. W III wieku p.n.e. staraniem nawróconego na buddyzm cesarza Aśoki wzniesiono w Sarnath min. kompleks klasztorny, figurującą we współczesnym godle Indii kolumnę oraz wysoką na 34 metry stupę Dhamekh.

Padmasambhava (dosł. "zrodzony z lotosu"), Guru Rinpocze (ok. 730-810) – urodzony w królestwie Oddijana, które znajdowało się na terenie obecnego Pakistanu wielki mahasiddha, który w VIII wieku przeniósł pełen przekaz buddyzmu do Tybetu i Bhutanu, a zwłaszcza nauki Wadżrajany. Nauki te są podwaliną obecnej szkoły Ningma buddyzmu tybetańskiego.