Nowy Rok – międzynarodowe święto przypadające 1 stycznia każdego roku (w kalendarzu gregoriańskim), w Polsce jest to dzień wolny od pracy. W powszechnie przyjętym zwyczaju obchodzenie święta należy rozpocząć od otworzenia butelki szampana o północy z dnia 31 grudnia na 1 stycznia następnego roku. Dzień poprzedzający Nowy Rok nosi w polskiej tradycji miano Sylwestra. Zwyczaj rozpoczynania nowego roku od pierwszego dnia stycznia wprowadził w swej reformie kalendarzowej Gaius Iulius Caesar (Juliusz Cezar). Rzymianie czcili w ten dzień Janusa, boga bram, drzwi i początków. Wiele języków, w tym angielski i niemiecki przejęły właśnie od Janusa nazwę miesiąca styczeń (ang. January). Wcześniej Rzymianie nowy rok witali 1 marca.

Święto Pracy (właściwie Międzynarodowy Dzień Solidarności Ludzi Pracy, popularnie zwany 1 Maja) – międzynarodowe święto klasy robotniczej, obchodzone od 1890 corocznie 1 maja. W Polsce święto państwowe ustawowo wolne od pracy. Święto wprowadziła w 1889 II Międzynarodówka dla upamiętnienia wydarzeń, które miały miejsce w pierwszych dniach maja 1886 r. w Chicago, w Stanach Zjednoczonych podczas strajku będącego częścią ogólnokrajowej kampanii na rzecz wprowadzenia 8-godzinnego dnia pracy.

Komunistyczna Partia Chin (chin. upr. 中国共产党, chin. trad. 中國共産黨, pinyin: Zhōngguó Gòngchǎndǎng) – rządząca partia narodowa w Chińskiej Republice Ludowej, założona w roku 1921. Do 1927 współpracowała z Kuomintangiem, następnie toczyła z nim wojnę domową do 1949 z przerwą w latach 1937-1945, kiedy to obie partie zawarły taktyczny sojusz przeciwko japońskim najeźdźcom. Z ponad 72 milionami członków Komunistyczna Partia Chin (KPCh, ZG) jest największą partią polityczną na świecie. Autorytatywna w strukturze i ideologii KPCh dominuje w rządzie. W coraz szybciej postępującym procesie liberalizacji Chin, rosną, szczególnie w sferze gospodarczej, wpływy ludzi i organizacji niepowiązanych z partią. Niemniej jednak we wszystkich ważnych instytucjach rządowych ChRL pracują urzędnicy sprawujący kontrolę nad przestrzeganiem doktryny partyjnej. Kontrola partii jest największa w miastach, gdzie skupia się działalność gospodarcza, przemysłowa oraz kulturalna, ale przybiera nieco lżejszą formę na terenach wiejskich zamieszkanych przez większość ludności.

1 sierpnia 1927 w Nanchangu wybuchło powstanie kierowane przez KPCh pod wodzą m.in. Zhu De i Zhou Enlaia. Tego samego roku w prowincji. Hunan i częściowo w prowincji Jiangxi i Guangdong wybuchło pod przywództwem Mao Zedonga Powstanie Jesiennych Zbiorów; oba są uważane za początek II rewolucyjnej wojny domowej (1927-1937); powstanie w Nanchangu uznaje się za początek formowania Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej.

1 października 1949 na placu Tienanmen w Pekinie Mao Zedong proklamował utworzenie Chińskiej Republiki Ludowej. 2 grudnia 1949 roku rząd CHRL ustanowił w ten dzień święto narodowe. Święto stanowi początek jednego z dwóch "Złotych" tygodni w ChRL. Święto obchodzone jest w całych Chinach, Hong Kongu i Makao w postaci różnych uroczystości (koncerty, pokazy sztucznych ogni) organizowanych przez rząd. Miejsca publiczne, takie jak Plac Tiananmen w Pekinie, są odświętnie dekorowane, pokazywane są portrety szanowanych przywódców, takich jak Sun Yat-sen.

Chiński Nowy Rok (chin. trad. 春節, chin. upr. 春节, pinyin Chūnjié, dosłownie Święto Wiosny) – najważniejsze święto w tradycyjnym kalendarzu chińskim, przypadające między końcem stycznia a końcem lutego. Od najdawniejszych czasów jest w Chinach najważniejszym świętem publicznym i prywatnym, zapożyczyły je również zamieszkujące w Chinach mniejszości narodowe. Ostateczny kształt Święta Wiosny ukształtował się na początku naszej ery w wyniku złączenia się kilku świąt. Tradycyjnie trwa ono piętnaście dni i kończy się Świętem Latarni. Do dziś pozostało najważniejszym świętem, pomimo wprowadzenia w 1912 roku w Chinach kalendarza gregoriańskiego. W Chińskiej Republice Ludowej pierwsze 3 dni chińskiego Nowego Roku są dniami wolnymi od pracy. Przygotowania do Święta Wiosny rozpoczynają się już na początku ostatniego miesiąca starego roku. W ósmy dzień tego miesiąca cała rodzina przystępuje do generalnych porządków w domu, celem wygnania zeń złych duchów. Tego dnia spożywa się tradycyjnie słodką zupę ryżową zwaną laba. 23 dnia ostatniego miesiąca roku uroczyście żegna się domowego boga kuchni, który odchodzi zdać coroczny raport przed Nefrytowym Cesarzem. Wieczorem urządzana jest suta wieczerza złożona ze słodkich dań, a usta posążku boga kuchni smaruje się miodem. Następnego dnia rozpoczynają się właściwe przygotowania do święta – zakupy, przygotowywanie prezentów a także oklejanie drzwi wejściowych obrazkami noworocznymi nianhua. W dobrym zwyczaju jest oddać w tych dniach długi. Najważniejszym dniem jest wigilia Nowego Roku. Od rana cała rodzina bierze udział w przygotowywaniu posiłków. Głównym daniem są pierożki jiaozi. W przeciwieństwie do Europejczyków Chińczycy spędzają Nowy Rok w domu i w gronie rodzinnym. W tym dniu wręcza się sobie nawzajem prezenty. Zazwyczaj są to świeże owoce, owoce w cukrze, ciastka, cukierki lub koperty z pieniędzmi. O zmroku na ulicach odbywają się pokazy sztucznych ogni i wybuchy petard. Następnie tradycyjnie składa się ofiarę na domowym ołtarzyku poświęconym przodkom i zasiada do wspólnej wieczerzy, do której tradycyjnie spożywa się grzane wino lub wódkę. Rodzina spędza czas przy stole do rana, rozmawiając i grając w różne gry (np. karty, mahjong). O świcie Nowego Roku gospodarz domu zdejmuje znad drzwi obrazki nianhua. W tym dniu ponownie składa się ofiary przodkom, a następnie odbywa się wspólne świętowanie na ulicach miasta, gdzie w towarzystwie muzyki i eksplozji petard oraz fajerwerków odbywają się tradycyjne tańce lwów. Kulminacyjnym elementem świętowania jest korowód kilkudziesięciu osób niosących wyobrażenie smoka. Zabawy uliczne trwają do późnych godzin nocnych. W następnych dniach ulice miast pustoszeją a większość sklepów i urzędów jest zamknięte, gdyż Chińczycy tradycyjnie udają się w podróż do krewnych. Po dwóch tygodniach obchody Nowego Roku kończy Święto Latarni.